DAG 207Aangekomen in Northern Territory06 juli 2015

Voor dag en dauw staan we op. We hebben een heel lange dag voor de boeg, dus er wordt zelfs geen tijd genomen om te ontbijten. Dat is iets dat kan wachten tot aan de eerst volgende roadhouse. We verlaten dan ook als eerste de Walardi bushcamp en beginnen aan de stoffige rit uit het Purnululu Nationaal Park.

De ochtend is niet zo fris als gisteren, maar toch kan je het niet warm noemen. We gokken dat het slechts 10 graden is als we tegen 6:30am de Bungle Bungle Range, en dus het laatste stukje van de Kimberley, achter ons laten. Ondanks het vroege uur komen we geen wildlife tegen. Dat is in schril contrast met ons laatste bezoek aan deze streek, maar toen waren we natuurlijk wel juist na het nat seizoen (en nog niet in de drukte van het toeristische hoogseizoen). Op zich wel spijtig, vooral als je weet wat je mist… ;-)

We cruisen dan maar verder over de hobbelige gravel. Helemaal door de weilanden van Mabel Downs. Het is pas als we bijna aan de uitrit van de station komen, dat we tegenliggers beginnen tegen te komen. Perfecte timing dus!

We zetten dan ook Bumblebee terug in 2wd en rijden opnieuw richting Kununurra. Onderweg houden we nog even halt bij Warmun roadhouse, waar we een worstenbroodje als ontbijt kopen. Banden bijpompen zal moeten wachten tot aan de volgende roadhouse, want hier is de luchtpomp kapot (en die van ons zit te ver weg om nu uit te halen). 

Wat vooral opvalt in deze buurt zijn de grote hoeveelheid wilde paarden. Zo ook rond de roadhouse, en op de aangrenzende camping loopt het er vol van.

 

We rijden verder en berekenen nog maar eens voor de zekerheid of we tot in Kununurra geraken zonder te tanken. Aan de Doon Doon roadhouse pompen we onze banden terug tot volle tubes, en rijden gelijk door want we hebben een afspraak in Kununurra die Bo voor geen geld ter wereld wil missen… ;-)

Ook al is de nieuwsgierigheid groot voor het zien van de ring bij de juwelier toch rijden we eerst nog even 5km buiten Kununurra om bij een coöperatieve aan een zeer gunstig tarief beide dieseltanks te vullen, alvorens te stoppen bij Kimberley Fine Diamonds. Hier worden we onmiddellijk door het hele team van de winkel met open armen ontvangen. Matt, de juwelenmaker, komt trots zijn creatie tonen aan Bo. En ja, we zijn het allen erover eens: de uitvoering van ons idee is perfect.

Nog wat papierwerk en certificaten en we verlaten de schitterende (letterlijk en figuurlijk) juwelier. Aangezien het al bijna middag is kopen we nog snel een broodje in de Subway, want veel tijd om eten klaar te maken vandaag hebben we niet. We willen zo dicht mogelijk bij het stadje Katherine geraken, en dat is nog wel een dikke 700km verder. Dus een broodje voor onderweg is ideaal!

WA/NT border

Een kleine 50km verder rijden we na een dikke 3,5 maand de staat Western Australia uit en rijden we Northern Territory binnen. Alhoewel het nog te vroeg is voor een echt overzicht, toch al dit: WA is echt wel prachtig! De ongeschonden en immense natuur maakt dat je hier maanden kan rondtoeren. Je mag wel niet tegen ettelijke duizenden kilometers (en bijhorende diesel) opkijken want anders ben je op de verkeerde plek in de wereld.

In ieder geval, de controle aan de grens was blijkbaar nog niet wakker. Dus we nemen onze honing dan toch maar mee over de grens. Het zou ons verbazen moest daar iets verkeerd mee zijn. En we zetten al onze uurwerken met 1u30 vooruit, naar Central Standard Time. Onze electronica had al enkele dagen geleden de interne klok automatisch aangepast, want eigenlijk waren we al een tijdje over de tijdsgrens gereden. Maar vandaag is het officieel en is het tijdsverschil met België dus opnieuw 7,5u.

Op zich voor ons een goede zaak, want de laatste tijd werd het wel heel vroeg donker. Rond 5pm was het al pikdonker. Een mens staat dan wel steeds vroeger op, maar psychologisch blijft het toch een raar gevoel.

Het eerste dat opvalt bij het binnen rijden van Northern Territory is de staat van de wegen. Het landschap is nog altijd overwegend groengeel, met hier en daar een streek waar de boabs goed aarden, maar de weg is duidelijk van minder goede kwaliteit. Niet echt handig voor de co-piloot die probeert tijdens de kilometers lange ritten de planning bij te werken, beschermd achter de zonneklep want ook de temperaturen gaan weer richting eind dertig graden. 

Daarnaast is er een nieuwe snelheidsbeperking: 130km/u (in plaats van de standaard 110km/u). Normaal gezien zou ik dit met een glimlach onthalen, maar Bumblebee drinkt ondertussen reeds voldoende diesel en we houden het dan maar op 100-110km/u. Ja, ja,... jullie lezen het goed. Geen overdreven snelheid voor deze snelheidsduivel down under. :))) 

Vandaag zijn we weer op een zogenaamde 'verbindingsdag', dat wil zeggen kilometers afleggen zonder echt noemenswaardige stops. Het zal jullie ondertussen wel duidelijk zijn dat Australie groter is dan heel Europa en dat je hier echt wel wat afstanden moet afleggen alvorens je de natuurpracht kan aanschouwen.

Onderweg is hier niet echt veel te beleven. Roadtrains en roadkill, met bijhorende zwermen wouwen en arenden zorgen dat de aandacht niet verslapt.

Gregory Nationaal Park

Vervolgens komen we aan het Judbarra/Gregory National Park. Dit uitgestrekte nationale park (12.680 vierkante kilometers groot) in cattle country, 280km ten zuidwesten van Katherine, valt in twee delen uiteen. 

Het oostelijke deel omvat een 50km lang stuk van de Victoria Riverkloof, die vrijwel altijd onbegaanbaar is. In het noorden van het grotere, westelijke deel van het park, leven in delen van de Victoria River hele krokodillenkolonies. De Limestone Gorge schijnt best adembenemend te zijn, maar staat niet op het programma van deze roadtrip.

Onze eerste stop is Gregory's Tree (Ngalibinggag). Een onverharde afslag van de Victoria Highway brengt ons bij een Aboriginal heilige plek waar een gemarkeerde boab staat. De datums geven de aankomst en vertrek datum weer van Gregory's North Australia Expedition (1855-1856). Het geheel is omgeven door zware ijzeren hekken. Niet zozeer om te voorkomen dat je in de boab klimt, maar vooral om de salties uit de buurt te houden. De Victoria River is slechts enkele meters verder... :)))

Wat verder op kunnen we de Victoria River op een veilige manier overkijken. Er ligt een brug van het Australische leger over de brede rivier. We spotten echter geen croc's, nochtans zijn ze hier overvloedig aanwezig. Zwemmen is geen optie!

We naderen de nederzetting Timber Creek, slechts een hotel/roadhouse en enkele huizen groot. Juist voldoende voor de aankoop van een gekoeld drankje en een frigo-magneetje, want verder is hier weinig te beleven. Hier is zelfs geen Telstra verbinding.

Vervolgens komen we aan het westelijke deel van het Judbarra/Gregory National Park met de fameuze Bullita Stock Route om tot aan Limestone Gorge te raken. Een zwaar rotsachtig traject dat enkel met een 4x4 kan worden afgelegd. Bij het plannen van deze trip hebben we getwijfeld om deze gorge te bezoeken, maar uiteindelijk hebben we toch beslist om door te rijden. We dachten toen dat we wel wat ‘gorged-out’ zouden zijn na de Kimberley. En dat is ook zo. :-8

We cruisen door tot aan Victoria River Roadhouse, waar we ons trakteren op een ijsje. De bijhorende camping lonkt, maar er is nog zeker een uur of twee daglicht dus we rijden nog wat verder op de Victoria Highway.

Uiteindelijk komen de agile wallabies overal tevoorschijn en vinden we het risico te groot op een aanrijding. We houden dan ook halt bij de eerste 24uren-parking om ons kamp op te zetten voor de nacht. En we zijn duidelijk niet de enigen, want ongeveer alle mogelijke plekken zijn ingepalmd door caravans, campervans en 4x4s. Gelukkig heeft Bumblebee niet veel plek nodig. ;-)

We zijn op minder dan 100km van Katherine gestrand…

----------

Afgelegde kilometers: 719km - Aantal stappen: 9885 - Gemiddelde temperatuur: 36 graden