DAG 217Smith Point, op een na het noordelijkste punt van Australië16 juli 2015

Opnieuw heerlijk geslapen. En zelfs wat langer dan normaal, want vandaag hadden Holly en Emma wat meer tijd nodig om het ontbijt klaar te maken. Het is dan ook een royale ‘Cobourg’-versie geworden, met alles erop en eraan.

Na het ontbijt kruipen we met z’n allen in de 4x4, want vandaag gaan we Garig Gunak Barlu Nationaal Park verkennen met de wagen. Garik, geeft de taal van deze regio aan; Gunak betekent ‘land’ en Barlu ‘zee’. Gelukkig heeft Johan al wat research gedaan, want vandaag staat ook het vangen van modderkrabben op het programma.

We kruisen door de bush naar Port Bremmer, de westkant van deze vinger van de Cobourg Peninsula. Hier houden we halt aan een stuk strand om een eerste poging te ondernemen om krabben te vangen. Gewapend met speren en haken ploeteren we door de modder op zoek naar holen in de modder die potentieel bemand zijn.

Er wordt heel wat gepookt en gevloekt, maar zonder succes. Toch blijkt het leuk om in de modder te mogen spelen. Dus geen klachten. ;-)

We rijden een stukje verder op de Coastal Drive track om halt te houden aan Stuart Point (Imarli). Ook hier testen we ons geluk.

 

Het is laagtij en we waden tussen de ijzererts rotsen op zoek naar een uitgegraven gat in de modder waar we hopen wat lekkers te kunnen vinden. 

En ja hoor, we hebben prijs. Eerst vindt Bo een klein exemplaar. Te klein voor diner, dus die mag nog wat verder groeien.

Maar dan roept Jowe dat ze hulp nodig heeft met een groter exemplaar. Met verenigde krachten halen Johan en Jowe een serieus volwassen mannelijk exemplaar uit de modder.

We vervolgen onze rit langs de kustlijn en houden nog eens halt aan Kuper Point (Wahwaldi). En deze keer gaan we op speurtocht naar wilde rotsoesters. Met schroevendraaier en hamer openen we ongelimiteerd de veelvuldig aanwezige oesters en doen ons tegoed aan deze heerlijke lekkernij.

De lokale ‘oystercatchers’ zijn zelfs jaloers op onze vangst. ;-)

We nemen zelfs nog een hele berg mee voor deze avond bij het aperitief. Je hebt niet elke dag de gelegenheid om oesters te eten à volonté. 

We rijden verder en komen langs de eerste wetlands die herkent zijn als wetland van internationaal belang onder RAMSAR in 1974. 

Er zijn in totaal 65 sites in Australië geregistreerd onder RAMSAR, waaronder ook de wetlands van Kakadu Nationaal Park. We lunchen aan de rand van de wetland.

Na de lunch belanden we op Black Point (Algarlarigari) waar de ranger station en de lokale jetty is gevestigd. We maken kennis met de hoofdranger, Allen, en zijn vrouw, Emma, die een kleine souvenirwinkel met schelpjuwelen uitbaat. We lezen ons een weg door de kleine exhibitie over de streek en daarna vertrekken we naar Smith Point, het meest noordelijke punt van de Cobourg Peninsula. Dit is op een na het meest noordelijke punt van Australië. Het heeft slechts een 40tal kilometer te kort ten opzichte van Cape York.

Maar alle aandacht van Bo gaat naar de kleurrijke schelpen in alle mogelijke vormen die aangespoeld liggen op de zanderige stukken tussen de rode rotsen.

Ondertussen bewondert Johan de lokale flora.

Daarna keren we terug via de Garig Road en houden nog een laatste top aan Shell Beach waar iedereen op zoek gaat naar de mooiste schelpen. 

Als we terug aankomen in het Cobourg Coastal kamp is het tijd om te douchen en nog een laatste keer van de ondergaande zon te genieten. Want morgen moeten we deze paradijselijke plek alweer verlaten. Onze zakken worden alvast klaargezet.

Het laatste avondmaal is een traditioneel Australische gekookte maaltijd in stoompotten op het kampvuur. We sluiten de avond af met enkele spelletjes kaart met Jef & Jill, maar daarna roept ons bed onherroepelijk. Iedereen blijkt moe te zijn, buiten de muggen die deze avond onwaarschijnlijk actief zijn. :-((((

----------

Afgelegde kilometers: 0km - Aantal stappen: 13143 - Gemiddelde temperatuur: 34 graden