DAG 212De opspringende krokodillen van de Adelaide River11 juli 2015

Na een goede nachtrust verlaten we de camping in Jabiru en cruisen rustig op de Arnhem Highway richting Darwin. Onderweg moeten we er wel alle aandacht bijhouden, want om een of andere reden zijn er enorm veel kangoeroe’s die de snelweg willen oversteken. We moeten zelfs twee keer een ontwijkend manoeuvre doen om een slachtoffer te voorkomen. En dat niet iedereen zoveel geluk heeft is duidelijk aan de vele roadkill en roofvogels die we passeren. 

We passeren door South Alligator, een klein dorpje op een dikke 200km van Darwin, gelegen aan het Mary River Nationaal Park. Wat verder komen we in Annaburroo waar we halt houden aan de Bark Hut Inn.

De Bark Hut Inn is een typische bar/camping met een verhaal… want hier kan je allemaal restanten terugvinden van de Australische buffel industrie uit deze streek en de hele bar is opgebouwd uit 'ironwood'.  

De waterbuffels zijn tussen 1825 en 1843 ingevoerd uit Azië naar Arnhem Land voor hun vlees. Mid 1900 zijn de nederzettingen verlaten en de waterbuffels zijn verwilderd in de nabijgelegen wetlands. Later werden ze dan ook massaal bejaagd en gevangen genomen in verstevigde 4x4’s met ijzeren kooien vooraan. Een zeer gevaarlijke onderneming! De indrukwekkende horens van de waterbuffel hebben meerdere dodelijke slachtoffers gemaakt over de jaren heen.

We vervolgen ons traject en rijden meermaals door overstromingsgebieden van de Mary River die in het natseizoen volledig onder water staan. De elektriciteitspalen zijn hier dan ook uit staal gemaakt, op een betonnen sokkel. ;-)

Als we aankomen aan de Adelaide River herkennen we onmiddellijk het standbeeld van de ‘Jumping Crocodile’, waar we vorige keer vertrokken zijn op riviercruise. 

We rijden echter verder door naar een andere touroperator waar we ons een plekje verzekeren op de Spectacular Jumping Crocodile cruise. Een stoffige gravelweg langs enkele waterbuffels in de wetlands leidt ons terug tot aan de Adelaide River.

Alvorens de cruise start zijn er nog enkele pythons die kunnen geaaid worden. Het is echter zo druk dat we medelijden hebben met de slang, en we laten de knuffelronde aan ons voorbij gaan.

We houden ons bezig met de 'verscheurende' lectuur en krantenartikels over de enorme zoutwaterkrokodillen die in deze streek heer en meester zijn. 

 

Dan gaat de riviercruise van start. En we spreiden ons over de boot zodat we uitstekende foto’s kunnen maken: Johan strategisch aan het open venster op het onderdek en Bo boven, op het bovendek.

De cruise gaat niet echt ver op de Adelaide River, want alles draait hier om het voederen van de talrijk aanwezige salties. En deze prehistorische monsters komen onmiddellijk door het slijkkleurige water naar de boot gezwommen.

Een stuk paardenvlees of kip bengelt aan een stok, enkele meters boven het wateroppervlak. En zonder aarzelen manoeuvreren de monsters zich verticaal - volledig gestrekt - helemaal tot aan de achterpoten uit het water om zich het vlees eigen te maken.

Verder krijgen we ook nog een van de grootste crocs te zien dat dit stukje van de Adelaide River bemant: een mannelijk exemplaar van vermoedelijk 100jaar en een lengte van 6m!

Erg indrukwekkend allemaal! En het ontneemt je onmiddellijk alle zin om ergens op een brug een foto te nemen, laat staan eens rustig te plassen. :-)))

Op zich is er niet veel uitleg nodig. De cruise neemt een klein uur in beslag en op het voederen van een 30tal whistling kites (in de vlucht) na is het de ene saltie na de andere wat brokken voederen en hopen dat er nooit één tot op het dek van de boot landt. :)))

Overtuigend van 'never go for a swim in the NT" verlaten we de boot. Het bloeddorstige evenement maakt een sanitaire stop noodzakelijk voor we verder rijden. ;-)

We nemen nog een laatste foto, met een ongevaarlijk exemplaar en laten de Adelaide River achter ons liggen.

We keren terug door de wetlands en houden een korte lunchpauze op de parking van ‘Window on the wetlands’. Dit visitor centre is gelegen op de Beatrice Hill, en kijkt uit over heel de regio van wetlands dat deze streek zo typeert.

In het visitor centre kan je verder ook heel wat informatie vinden over de Ludawel Turtle Dreaming track en de Wayirnima Dingo Dreaming track, twee zeer belangrijke en heilige plekken voor de lokale Limilgnan-Wulna Aboriginals. Verder is en blijft de hoofdboodschap: croc's zijn levensgevaarlijk! Be crocwise.

Na ons bezoek rijden we nog de laatste tientallen kilometers door de mango velden alvorens we het eerste stadje, Humpty Doo tegenkomen.

Vanaf hier komen we snel terug in de bewoonde wereld. De verkeersdrukte neemt toe. En het duurt dan ook niet lang of we komen opnieuw op een tweebaansvakweg terecht. En dan plots, helemaal onverwacht, ons eerste verkeerslicht in twee maanden. Ja, het is terug even wennen! :-)

We rijden naar Casuarina Square, het grootste shopping centre van Darwin, want we hebben nog wat extra spullen nodig voor de volgende etappe van onze reis. Na wat gesukkel om een parkingplaats te vinden voor Bumblebee stappen we opnieuw de beschaving binnen. Johan dient Bo’s koopwoede dan ook wat in bedwang te houden. Maar we vinden zo goed als alles wat we in gedachten hadden en keren dan ook tevreden terug naar een camping wat verder op. Hier installeren we ons en beginnen alvast met het maken van enkele tassen voor onze begeleide groepstrip naar Arnhem Land. Nog snel iedereen van het thuisfront verwittigen dat we weer voor een dikke 10 dagen niet bereikbaar zullen zijn, en daarna slapen we ons een gat in de nacht.

----------

Afgelegde kilometers: 262km - Aantal stappen: 13200 - Gemiddelde temperatuur: 38 graden